Komutan ısrarla soruyor ;
Oğlum senin adın ne ?
Mehemmed komutanım
Mehmed demek istedin herhalde
Hayır doğru duydunuz
Mehemmed komutanım
Büyük ninem koymuş adımı
Henüz ben doğmamışken
Asker olacak benim paşam
Vatanı kurtaracak diye söyler söyler dururmuş
Her söyleyişte çaylar derya olurmuş
Kundağımın kenarı kırmızıyla işlenmiş
Alnımın ortasına topraktan
Bir dalgacık sürülmüş
Ağlamamışım hiç sallanırken beşikte
Anam ;’’var git sen yat’’ dese de
Ninem beklermiş her uykusuz gecemde
Yıllar sonra zaman su gibi akıp
Cepheden çağrı gelince
Çarığımı örmüş kendi elleriyle
Sıkı sıkı tembihledi ayrılırken
‘’Ya şehit ol ya gazi’’ dedi
Anamla babam da aynı öğütle
Peygamber ocağına gönderdi
Önce sevip koklayıp sonra yolcu ettiler
Vatan namus demektir unutma ha ! dediler
Ne derseniz yaparım komutanım
Düşman kat kat fazlaymış
Bizimse sayımız az
Serde yiğitlik varsa ne çıkar kemiyetten
İnancın gölgesinden kalleşler korkuyorken
Uzun söze ne hacet
Şehitlik cana gerek !
Oğlum Mehemmed , açık olsun yolunuz
Sizin varlığınızla muzafferdir ordumuz
Haber salın nineye gözleri aydın olsun
Az önce düşmanı vurdu Mehemmed
Şehadet şerbetiyle göklere çıktı ebed