Baba; bilgi, nasihat ve öğüttür.

Baba; öğretmen, okul ve ilimdir.

Baba; güç, kuvvet ve başarıdır.

Baba ocaktır, evdir, yurt, yuvadır.

Baba, güvendir ve dayanaktır.

Baba; şereftir, geçmiş ve gelecektir.

Baba, varlığında bilinmeyen değerdir.

Baba, kaybedilince anlaşılan kıymettir.

Baba, tek kelime ile babadır.

Babaların yeri hiçbir zaman doldurulmaz.

10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü dolayısı ile vefatının 12. yılında, rahmetli babamın gazetecilikle ilgili bana verdiği dersleri, nasihat ve vasiyetini sizlerle paylaşmak istiyorum.

Rahmetli Babam Mustafa Kahraman, 2009 yılında ocak ayının ilk haftası aramızdan ayrılarak ebediyete gitti. Rahmeti Rahman’a kavuştu, hakka yürüdü. Babam, benim ilk hocam. Kendisinden çok şey öğrendim, bana çok önemli bilgiler verdi. Babamın vasiyet ve nasihati, hayatım boyu bana rehber oldu. Babamı, 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü arifesinde, 3 Ocak 2009 tarihinde kaybettik.

Babaların kıymeti, öldükten sonra anlaşılıyor. Hayatta olan babalara hayırlı, uzun ömürler diliyor, ebediyete intikal eden başta rahmetli babam Kandazoğlu Mustafa Kahraman olmak üzere tüm babaları rahmetle anıyorum.  Ahirete göç eden tüm babaların ruhları için bir Fatiha üç İhlas okuyalım.

El Fatiha...

***

Babamdan Unutamadığım Gazetecilik Dersleri

Gazeteci; haberdir, bilgi ve belgedir.

Gazeteci, zamana karşı yarışmaktır.

Gazeteci, fedakârlık ve çalışmaktır.

Gazeteci; güven, doğruluk, dürüstlüktür.

Gazeteci; namus, şeref ve onurdur.

Gazeteci, haber ve doğru bilgidir.

Gazeteci yıkmak değil yapmaktır

Gazeteci, cesaret ve korkusuzluktur.

Bugün 46. yıldan beri severek yaptığım gazetecilik mesleğinde babamın vasiyet ve nasihatinin ne kadar önemli olduğunu, rahmetli babamın gazetecilikle ilgili bana yol gösteren vasiyet ve nasihatini sizlerle paylaşmak istiyorum.

Gazetecilikte yapıcı ol, yıkıcı olma

Gebze Gazetesi’ni, Gebze’de ilk yayınladığım yıllar, rahmetli babam yaz aylarını Giresun’un Espiye Soğukpınar beldesinde geçirir, kışın Gebze’ye gelir, her fırsatta nasihat eder, öğüt verirdi.

Bir gün beni karşısına oturtup, eline Gebze Gazetesini alarak;

‘’...Bak oğlum gazetecilik çok zor ve sorumluluk isteyen bir meslek. Bir yazın, bir haberin, bir fotoğrafın ev yıkar, cinayet işletir, iş adamını iflas ettirir, karı kocayı düşman eder. Oğlum çok dikkat et hep yapıcı ol, yıkıcı olma. Eleştirilerini yol göstererek yap, doğru ve dürüstlükten ayrılma. Sana düşmanlık yapanlara bile haksızlık yapma, herkesin düşmanı olmaz.  İş yapan, başarılı insanların düşmanı olur. Yazdığın haberlerle devletin ve milletin yanın da ol.

Bak oğlum ben devletsizliğin ne olduğunu çok iyi biliyorum. Ben Birinci Dünya Savaşı’nda 1915 yılında babasız dünyaya geldim. Benim babam İbrahim Kandazoğlu, ben doğmadan 3 ay önce Birinci Dünya Savaşı’na gitmiş, bir daha dönmemiş. Nerede şehit olduğunu tam olarak bilemiyoruz. Kafkas Cephesi’nin askeri lojistik yolu üzerinde olan Giresun Şebinkarahisar’ı  isyan eden Ermeni işgalinden kurtarırken şehit olduğunu öğrendik. Babamla ilgili Tirebolu Askerlik Şubesi kayıtlarında sadece; “Giresun Espiye Dikmen köyünden Hasan oğlu İbrahim askere celp edilip, cepheye sevk edildi“ belgesi  var. Babam cepheden dönmeyip şehit olduğu için beni dedem Hasan Kandazoğlu büyüttü. Ondan çok şey öğrendim, benim çocukluğum Birinci Dünya Savaşı’nın yıkımları ile geçti. Osmanlı Devleti’nin yıkıldığının, Kurtuluş Savaşı’nın nasıl kazanıldığının canlı şahidiyim ben. 1923 yılında Türkiye Cumhuriyeti’nin nasıl kurulduğunu gördüm. Çocukluk yıllarında devlet olmadığı için okuyamadık, Cumhuriyet ilan edildikten sonra, 1926 yılında köyde açılan ilk okula 11 yaşında başladım. 1927 yılı harf devrimine kadar Osmanlıca, ondan sonra da yeni Türkçe ile eğitim gördüm. Daha fazla okuyamadık, savaş yıllarında çok sevdiğimiz yaylalara bile çıkamadık, devletin olmadığı yerde eşkıya olur. Devletin kıymetini bilin.

Oğlum doğruluk ve dürüstlükten ayrılma, doğruların yanında, kötülerin karşısında ol. Seni çok zor şartlarda okuttum. Devlete, millete, ailene faydalı ol, ablaların abilerin ve kardeşlerine kol kanat ol. Ata, dede memleketini köyünü unutma, her yıl köyüne gel. Allah seni yapıcı etsin, yıkıcı etmesin. Yapıcı ol yıkıcı olma…“

Babamın yıllar önce söylediği vasiyet ve nasihati, halen kulaklarımda çınlıyor.

Rahmetli babamın gazetecilikle ilgili vasiyet ve nasihati benim ilkem oldu. Sürekli yapıcı olmaya çalıştım, yıkıcı olmaktan kaçındım. En sert eleştirilerde bile öneriler yaptım.

***

Gazeteci kimdir?

Gazetecilik mesleğini icra eden; güncel olaylar, akımlar, konular ve kişiler hakkında bilgi toplayıp, olabildiğince tarafsız bir şekilde yayımlamaya gayret gösteren kişidir.

Gazete, televizyon, radyo, magazin ve İnternet gibi kitle iletişim araçları tarafından yayımlanması amacıyla haber toplayan gazetecilere muhabir adı verilir. (Kaynak: Vikipedia)

***

Araştırmacı-Yazar ve Gazeteci

Araştırmacı gazetecilik çok önemli, bugün bile ortaya çıkarılmayan ve karanlık bir suikast sonucu öldürülen Uğur Mumcu’nun araştırmacı gazetecilik ile ilgili tespitlerimi sizlerle paylaşmak istiyorum.

"Gazeteciyi nasıl tanımlarsınız? Kimdir gazeteci, ne yapar? İşlevi nedir? Gazeteci, her konuda fikir ileri süren, her şeyi bilen insan demek midir? Hayır. Nereden bilecek gazeteci her şeyi?

Ben kendime göre bir tanım yapayım:

- Gazeteci, haber ve bilgi kaynağına en çabuk ulaşan ve bu kaynaklardan edindiği bilgi ve haberleri okurlara sunan insan demektir.

Gazetecinin bu görevini yapabilmesi için habere, olaya, olguya, belgeye ve bilgiye dayalı yazılar yazması gerekir. Bunun için de gazetecinin güvenilir kişi olması zorunludur. Sır saklayan, haber ve bilgi kaynağını gizlemesini bilen, gerektiğinde hükümetlere ve güç odaklarına karşı savaşmayı göze alan insan, gazetecidir." (Kaynak Milliyet, 3 Mayıs 1992 Uğur Mumcu)