Kapkara maden bunca ihtiyaç bilinmez neden.
Patladı birden maden.
Yere düştü onlarca beden.
Can pazarına döndü birden maden.
Alev topu olup çıktı yer altından yer yüzüne maden.
Bütün insanları boğdu hüzüne maden. Koşarak gelindi bir can kurtarmaktı herkesin derdi maden.
Anneler babalar eşler evlatlar.
Akrabalar kardeşler duydu kara haberi koşarak geldi her biri.
Canlarını sevdiklerini görmekti dertleri. Diremiyorlardır kendilerine bile ölmüşlerdir diye neden.
Oysa yandı kül oldu onca beden.
Analar bacılar feryadı figan ağlar ah bu acı yürekleri dağlar.
Dayanır mı bu acıya çocuklar 301 şehidimiz var 301 hane demek.
Öksüz kaldı ayşe bebek Ahmet bebek bu işe bir çare bulmak gerek.
Gözyaşları sel oldu bu kara haber memleketi yasa boğuldu.
Sanki saatler durdu herkesin sağ çıksınlardı umudu.
Saatler geçti umutlar tükendi madenin fen de insanları yine yendi.
Maden nice ocakları söndürmeye neden. Yine de vazgeçilmez senden.
Sen bizi yakarsın biz seni bu bir dünya düzeni.
O kara yürekler kara ikisinde de kapanmaz yara.
Biri yer yüzünde durur biri yer altında. İnsanlar ondan kömür alır o insanlardan ömür alır.
İkisi de iddialı can verir can ister maden. Bu haberi duyunca canım yandı birden. Gitmek istedim yanlarına hemen katmak istedim gözyaşımı gözyaşlarına. Dokunmak istedim şehitlerin yetimlerin dulların omuzuna.
Allahın sevgili kullarına maden
Kocaeli Kadın Yazarlar Gurubu 17.05.2014