- BENİM BABAM
Babalar eli öpülesi babalar. Köylüsü, şehirlisi, çiftçisi, işçisi amiri, memuru eli öpülesi babalar. Baban varsa, tahtın sağlamdır. Baban varsa, karnın tok, sırtın pek, başım dik olur. Babalar evladı için, sırtına dağı vurur eli öpülesi babalar. Evin direği, ülkenin askeri, kadının yiğit eri. Gönlümüzün ilacı, başımızın, tacı’dır babalar. Anaların oğlu balı, göz bebeği, eli öpülesi babalar. Gözyaşlarını saklar, kimseye el açmaz, yiğit mert babalarımız. Koca yüreklidir babalarımız.
Çiftçidir benim babam.
Babam köyde yaşar. Ağılda koyun, derede değirmen. Tarlada ekin, yazlar sıcak, kışlar çetin. Depin babam depin.
Yine de güler yüzlü benim babam.
Yirmisinde askere varmış. İki sene askerlik yapmış. Gelmiş yuvasını kurmuş. Beşte kardeşi varmış, onlara yuva kurarken. Kendi evlatları çoğalmış. Onları halinden, büyütmüş. Düğün dernekle, evlendirip, yuvalarını kurmuş.
Güler yüzü, hiç solmamış,
benim babam.
Altı çocuk 14 torun, hayatı ona sorun. Koyun kuzu bakmış. Tarla ekip, harman dövmüş. Değirmen de buğday öğütmüş. Çok sıkıntılar çekmiş. Hayata hep gülmüş.
Hoşsohbet güler yüzlüdür benim babam.
Haktan hiç ayrılmamış, yaşı olmuş elli atmış. Birde kabeye varmış, gönülden inanmış, Allah aşkıyla yanmış.
Hayattan tat, yaşamaktan, zevk almış.
Güler yüzü, hiç solmamış, hoş sohbettir benim babam.
Şimdilerde dizinde ağrı, elinde baston, saçı sakalı ağarmış, eli öpülesi benim babam.
Dilinde dua, nasihat, yaşlanmış koca çınar, benim babam..
Ümran YAVAŞ TEPECİK