- OLUP BİTEN NE ÇOK ŞEY VAR. ÖLÜP GİDEN NE ÇOK ŞEY…

Tüm gücünüzle var olmak. Direnmek zorlu fırtınalara. Ne sevinçler var içimizde. Rahat rahat yaşayamadığımız paylaşamadığımız ne sevinçler. Korku muydu hissettiğiniz yoksa olası bir şey mi. Tam anlamıyla çözemediğiniz. Hiç hissedeceksin belki kendini ama aldırma. Sen çok şeysin aslında.

Hissettiğiniz derin acıların sızısıyla incelir yüreğiniz. Hele bir de kanatlarınız kırıksa. Can parelerinizin sevgisinden uzak ya da mahrumsanız belli ki yanıyor yüreğiniz. Olumlu olumsuz düşüncelerin savaşı istila eder bedeninizi. Ne kadar acıyorsa canınız o kadar var olacaksınız. Gücünüzün son noktasına dayanıp tükendiğinizi düşündüğünüzde tam o anda başlayacaksınız iyileşmeye.

Acılarınız uzun süreli olacak belki. Paramparça olursunuz da kimse bilmez. Ama korkma! Sabrın selametin olacak. Büyüyeceksin. Ya bu büyük fırtınaya direnemezsem diye geçirdiğin bir anlık zafiyet korkutmasın seni. Tüm gücünü toparlamaya çalışırken toparlanamama korkusunun içini sarmasına izin verme.

Ne kadar acıyorsa canın artacak mukavemetin…
Ne kadar çırparsan kanatlarını o kadar meydan okuyacaksın rüzgara.
Zaferin büyüklüğü mücadelenin zorluğundan doğacaktır.
Korkma! Daraldıkça, yoruldukça sığınıyor insan yaradana…
Yaraya, acıya, bakmadan dimdik kal ayakta…
Bende varım de ürkmeden…
Koşuşturalım zorlu yarışlarda…
Ayakta kal. Hayatta kal.

MÜZEYYEN OCAKLI