Şairliğimden utanırım demiş , koca şair
Oysa ben , ben oysa
Ne vakit bir köy sofrasına otursam
Başım öne eğik utanırım
Hüviyetimin şehirli insanlığından
Asırlık çınar gölgelik kavak beyhude
Seyirlik iğde değince bam teline
Bir dalıp bir çıkar hatıralar gizliden
Dillenir dağ taş dillenir Anadolu
Büyüdükçe büyür yüreklerde yar !
Kâğıtsa sabırla kalemi bekler
Geç özrün bahanesi dizilir melekler
Sofrada başköşe buyur derdine
Kaldırılsın der gibi cihan rengine
Minderi kuş tüyü hasırdan serilir
Bâtıl silinir tabeladan , hak dirilir
Köy türküsü duyulur gülistan nurda
Bab-ı selamet açılır burada
Nazmı nesri deryadan mürekkep sevda
Sev ozan der gibi mim’ li yollarda .