Her insanın sevgi dili farklıdır. Çünkü insan doğuştan kendisine verilen sevme ve bilme yeteneği ile dünyaya gelir.

     Aynı tür bitkinin farklı yerlerde ve farklı şekilde büyüyüp olgunlaştığı gibi doğup büyüdüğü çevrenin etkisiyle ve Allah’ın ona bahşettiği ruhla farklı kapasitelere sahip olur.

     Çocuğa dokunup, sevgi sözcüklerini kullanmada cimri davranmadan sıcak dokunuşla yaklaşmış olmamız sevgiyi iç dünyasında en iyi şekilde hissetmesini başarmış oluruz.

     Çocuğa sevgimizi hissettirdiğimiz anda yüreğine ve gözlerinin içine dalarak sıcak dokunuşla yaklaşmış olmamız sevgiyi kendi iç dünyasında hissettirmiş oluruz. Sevgi biranda alınıp verilecek bir şey değildir. Anne karnında heyecanla birbirlerine büyük bir sabırla kavuşacakları günü bekledikleri andan itibaren başlar sevgi ve ömür vefa edinceye kadar devam eder.

     Çocuğun anneye her dönem ihtiyacı olduğu gibi bebeklik döneminde anneye bağlılığı daha fazladır. Anne ile güvenli bağ kuran çocuk, kendisini güvende hisseder ve şefkat ihtiyacına cevap verildiği mesajını alır.

     Anne baba çocuğun isteklerini değil, ihtiyaçlarını karşıladığında bulunduğu hane de yalnız olmadığını, değerli olduğunu hisseder. Topluma karıştığı zaman başkaları ile uyumlu ve sağlıklı etkileşim içinde olur.

     Sevilmek bir çocuğun en doğal hakkıdır. Anne baba içlerinde ki sevgi tohumları kadar çocuklarını severler.

İçinde sevgi tohumları olan ebeveynin sevgi dilinde hiçbir zaman -se,-sa olmaz. Ebeveyn şartlı sevgiyi kabul etmez.

Çocuğa onu sevdiğini söylemeyi her seferinde haykırır.

     Küçücük bir yürekte okyanuslar kadar büyük bir sevgiyle büyüyen çocuk, evin neşe kaynağı halini alır. Rahatlıkla espri yapar,

     Şarkılar söyler, evde ki işlerin ucundan tutmaya çalışır. Hemen şimdi şu an da anı yakalayalım ve elimizden bırakmayalım. Çocuğumuza sevgimizi hissettirelim. Zaman kaybetmiş sayılmayız…

Esma Tekin

Kocaeli Kadın Yazarlar Gurubu