İnsan: İnsanlardan, olaylardan, duygulardan, düşüncelerden kaçar. Peki aslında kimden kaçar? "KENDİNDEN" 

Öncelikle şunu demek isterim. Nereye gidersen git, kiminle olursan ol, yine oradan kaçmak isteyeceksin. Ve hep aynı döngü olacak. Dur ve kendine sor: Hep aynı şeyleri mi yaşamak istiyorsun? Yoksa iç dünyana girip o kaçtığın her şey ile yüzleşip, yeniden doğmak mı? İç dünya korkutur. Sanki aynı şeyleri yaşamak daha basittir. Aslında insan mutlu bile olur. Ne kadar şikayet etse de aslında seçmek ister aynı şeyleri. Ve her şey ayna gibi yine içini gösterir sana. Aynalık budur. Eğer aynı şeyleri yaşamak istemiyorum diyorsan, cesur olup kendini keşfetmeye başla. Sadece cesaret! Aslında diğerini seçerek de o insanları sen hayatına çağırıyorsun. Ve sonra da şikayet "Neden hep aynı insanlar karşıma çıkıyor?" Peki sana soruyorum? "Sen hep aynı isen nasıl karşındakilerinin değişmesini bekliyorsun?" Kendine dürüst olmalı ve kendin ile yüzleşmelisin. İnsan kendine dürüst olduğu kadar, gerçek bir hayat yaşar. Korkma kendinden tut elini, sen en çok "Kendine" emanetsin. Emanetinin hakkını ver.