Eski Dosttan Hüzünlü Bir Veda: “Logan”

Uğur Tatar

ugurtatar@yaani.com

21 Eylül 2023, 11:24

Wolverine’in ilk kez bağımsız bir şekilde arz-ı endam ettiği “X-Men Origins: Wolverine” (2009), sadece Deadpool gibi nevi şahsına münhasır bir karakterin itibarını zedelemekle kalmıyordu; aynı zamanda orijin hikâyesi çok şey vaat eden Wolverine’i de bayat bir intikam hikâyesinin içinde madara ediyordu. Aradan geçen 7 yılın ardından, yine Ryan Reynolds tarafından canlandırılan Deadpool, Tim Miller’in başarılı yönetmenliğinde iade-i itibar kazandı. Wolverine ise James Mangold’un yönettiği “The Wolverine” (2013) gibi tatmin edicilikten uzak ikinci bir denemeden sonra umutlarımızı iyice tüketti. Ta ki Mangold’un tekrardan yönetmen koltuğuna oturduğu “Logan” (Logan: Wolverine, 2017) filmine kadar! Bana kalırsa Wolverine, hem solo kariyerinde hem de X-Men filmlerinde, hak ettiği değere ilk ve son kez “Logan” ile kavuşuyor. Bu filmde Mangold, “The Wolverine” filmindeki gibi Japon kültüründen beslenen ruhsuz bir Hollywood aksiyonu sunmak yerine, estetik ve sanatsal dokunuşları ile şaşırtan, kan ve yalnızlık kokan bir vahşet operası ortaya koyuyor.

Dibe Vurmuş Bir Kahraman

“The Wolverine” filmi Wolverine’in iflah olmaz hayvani tarafını açığa çıkarıyordu. “Logan” ise bizi onun en insani tarafıyla yüzleştiriyor. Ama şunu belirtelim ki, tanıdığımız Wolverine’den eser yok! Yaşlı, huysuz, iyileşme özelliğini yitirmiş, eskisi kadar hızlı olmayan ve alametifarikası haline gelmiş pençelerine söz geçirmekte zorlanan, dibe vurmuş bir Wolverine ile karşı karşıyayız. Anlayacağınız bu film, rengârenk atmosferi, bol mizah ögeleri ve kandan arındırılmış şiddet sahneleri ile ağızda kekremsi bir tat bırakan diğer X-Men filmlerine hiç ama hiç benzemiyor!

Mark Millar’ın yazdığı ve Steve McNiven’in çizdiği “Wolverine: Old Man Logan” çizgi romanının serbest bir uyarlaması diyebileceğimiz “Logan” filminin senaryosu, yönetmen James Mangold’un yanında, “The Wolverine” filminin senaristlerinden Scott Frank ve “Green Lantern” (2011) filminin senaristlerinden Michael Green’in imzasını taşıyor. Filmin konusu, çoğu X-Men filminden alışık olduğumuz gibi mutantların kökünün kurutulmaya çalışılması ile alakalı.

En İyi Çizgi Roman Uyarlamalarından Biri

“Logan”, ne vaat ediyorsa vaatlerini fazlasıyla yerine getiriyor. Bizi sürükleyici ve klişelerden uzak bir aksiyon ile heyecanlandırması bir yana, dram konusunda da şaşırtıcı biçimde kalbimize dokunmayı başarıyor. Ve tüm bunları muhteşem oyunculuk performansları ile taçlandırıyor. Özellikle Hugh Jackman, 9. ve son kez Wolverine olarak karşımıza çıkarken, sadece Wolverine olarak değil belki de şimdiye dek kariyerindeki en iyi performanslardan birine imza atıyor. Ama karakterini layıkıyla canlandıran tek kişi o değil elbette! Patrick Stewart, 90’a merdiven dayamış hasta bir ihtiyara dönüşen Charles Xavier’a hayat verirken karakterini o kadar içselleştiriyor ki, onu izlerken etkilenmemek mümkün değil. X-23 karakteri ile ilk kez bir sinema filminde oynayan Dafne Keen ise bu iki dev oyuncu karşısında ezilmek şöyle dursun, çoğu zaman onlardan rol çalmayı bile başarıyor.

Şimdiye dek gördüğümüz en iyi çizgi roman uyarlamalarından biri olan “Logan”, hem gizemli olan, hem heyecan uyandıran, hem de hüzünlendiren garip ama eşsiz bir formülün ürünü olarak hafızalarımıza kazınıyor. Mangold’un, “The Wolverine” filminin hatalarından ders çıkardığını ve Logan’ın şanına yakışır bir veda filmi çektiğini rahatlıkla söyleyebiliriz.