Öylesine yaşıyoruz!
Sabah uyanıyoruz ama zekamızı uyandırmayı unutuyoruz.
Günlük aktivitelerimizi vücudumuzun isteklerine göre yapıyoruz.
Kahvaltı yapıyoruz acıktığımız için, yine karnımızı doyurmak, ihtiyaçlarımizi karşılamak için işe gidiyoruz.
Günümüzü monoton bir şekilde alık alık dolaşarak geçiriyoruz.
Etrafta ne olup bitiyor bazen hiç umursamıyoruz, ya da sadece film izler gibi seyrediyoruz.
Öyle bir hale geldik ki, adeta sürü psikolojisiyle yaşıyoruz.
Sadece kendi çıkarlarımıza göre davranıyoruz.
Sahi bunu diğer canlılarda yapıyor, bizi diğer canlılardan ayıran ne idi?
Aklımız ve düşünebilme yeteneğimiz değil mi?
Peki biz bireysel olarak düşünüp, kendi fikirlerimizi ne kadar insanlıga sunup faydalı hale getirebiliyoruz, biz insan olmanın özelliklerinin farkında mıyız?
"Bugün ben insanlık için ne yaptım" diyebiliyormuyuz?
Başkalarını değil de kendimizi sorgulayabiliyormuyuz.
Hadi uyanalım bu gaflet uykusundan, o bitmeyen egomuzu, insanları kıskanmayı, ötekileştirmeyi bir kenara bırakıp, insan olmanın bize sunulan o degerli özelliklerini insanlık adına kullanalım.
Hadi uyanalım, çıkalım bencillik duygusunun bize verdigi eksi değerinden, kurtulalım riyakarlıktan, kişiye özel davranmaktan, kendi özelliklerimizin, aklımızın, fikrimizin farkında olalım.
Yan komşumuzu tanıyalım mesela;
Aynı binada oturduğumuz insanların kim olduğunu araştıralım, komşumuz aç iken tok olmayalım, biraz özümüze dönelim, ne dersiniz?
Önce insan diyerek dünyaya güzellikler sunalım.!
VAR MISINIZ?
banner983
Misafir Avatar
İsminiz
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

banner376

banner375

banner377

banner981