Biz ne ara büyüdük
Hani hep çocuk kalsak
Okuldan eve elleri kirli ,üstü tebeşir tozlu dönsek.
İki arkadaş oturup hayal kursak ,yarınları bizim olmayan ,ama bizim mis gibi davrandığınız hayalleri.
Birimiz şehre taşınsa ,yeni giysiler alsa
Birimiz çok okuyup uzak diyarlara ulaşsa ,mektepler bitirse ve doktor olup köyüne hastahane yapsa.
Sonra köyün en yakışıklı delikanlısıyla evlense .
Belki bir Kizi olsa belki de bir oğlan.
Köyden gidenlerin dönüşleri hep mutlu olsa
Ayrılık türküsü hiç çalmasa.Tren istasyonlarında elinde ıslak mendiliyle bekleyen vedalara hiç şahit olmasa ..
Bayramlar, gelecekleri değil ,gelenlerin günü olsa.
Mevsimler ,yıllar hüzne değil mutluluğa şahit olsa .
İlaçlar uzun yasamak için alınsa ,ömrü bitirmek için değil
Unutulsa yaşanmış tüm kötülükler
Unutulsa bırakıp vazgeçmişlikler...
Zeynep ÇINAR