Önde giden nefsimin gafletine uyandım yine
Dönüp dönüp baktım dünüme
Sonra durdum bir müddet
Yürüdüm düzüme
Kafiyelerini yitirmiş şiire takılanlar gibi
İnsan olmak isteyip beceremeyenleri düşledim
Ne zor şey dedim kendi kendime
Bir nefeslik ömür  için
Bunca hengame niye
Kim bilir bu kör akıntının
Bu firarın sonu nereye
Eksiliyor her gecem günden
Beklemeye geç kalıyor gitmiş oluyor güneş
Sonra çok sonra bir ay düşüyor geceme
Hardaldan daha sarı
Kum tanesinden daha ufak
Bir iz bırakıp gidiyor en derine
Kabuk bağlamıyor yaralarım
Sarmıyorum da
Sarılıyorum yalnızlığa
Sonra ne mi oluyor
Seyircisiz hayatımın başrol oyuncusu oluyorum
Boş vermişliği oluyorum kendimin
Oysa yaşanıyor bir yerlerde
Yaşamaya ürktüğüm duygular
Bir ay düşüyor geceme
bir gece düşüyor gözlerime
güneşi kaybettiğimi hatırlıyorum
kum tanesinin izinde..


Nurten KESKİN
 Kocaeli Kadın Yazarlar Gurubu
banner983
Misafir Avatar
İsminiz
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

banner376

banner375

banner377

banner981