ŞİİRE DOĞRU

07 Ocak 2019, 09:00

Ve sonunda şiiri de küstürdük. Bir küsmeyen, arayı açmayan o kalmıştı derken o da artık ara sıra uğrar oldu söz mektebine.

Edebiyatın senelerdir kahrını çeken lakin bütün bu kahır çekmelere karşın hep üvey evlat muamelesi gören nazım, neredeyse hiç göstermeyecek hale geldi güler yüzünü.

Oysa ne vefakâr dosttur o bilir misiniz her yaştan her muhitten yüreğe dokunmasını bilen, sevinçte de hüzünde de küçücük bir umutta da yeşerip filizlenen, gonca misali hayatımızda yer almışken .

Bugün, boynu bükük basamakların maziyle ati arasına sıkıştırıp canını yakarcasına hırpaladığı nazım , tekrar o kadim kıymetine kavuşacağı mesut günleri iple çekiyor .

Romandı hikayeydi denemeydi derken ihmallerin en büyüğünü şiire yaşatıyoruz . Oysa nefes almak istediğimiz her an şiirin efsunlu dizelerine sığınıyor kalbimiz. Okuduğumuz her satır , her dize büyütüyor hâyâllerimizi .

Hayatın meşakkatli yollarında zamanımızı sonlu koşuşturmalarla geçirirken en değerli molalarımız şiirin zarif durakları .

Peki insanoğlu kalemin kıymetlisi şiire neden hak ettiği değeri vermez onu sık sık ihmale uğratır dersiniz ?

İmrenerek yazdıklarını okuduğumuz genç yaşlı her edebiyatçı ilkin şiirle adım atmıştır yazın dünyasına . Sonra başka başka alanlara yönelse de kapıyı aralayan vefakâr şiir olmuştur çoğu edebiyatçıya .

Sisli gecelerin boğucu durağanlığında kaybolup giderken , ruhun gemisi nazım tutmuştur ellerinden karanlıkla boğuşan yolcunun .

Hele kabına sığmayan sevinç seremonilerinde , kâlbi coşturan da frenleyen de şiir değil midir .

Fısıltılar eşliğinde varlığını müjdeleyen dizeler en yakın dosttan bile yeğdir bazen .

Sevdalar da ekilir onunla umutlar da bestelere de ilham olur sarmaşıklarla dolu yollara da .

Çeşit çeşit yoklar yüreğimizi kimi gün cesaret kimi gün başarı kimi günse hedeflenen en güçlü ülkü . Nazımla süslenen şu fani hayat kulağımızın duyduğu en latif türkü .

Kafiyeli kafiyesiz yan yana gelen her kelime yüreğimize derinlerden işleyen tatlı bir öykü .

Ya şaire ne demeli ? Farkındalığının farkındalığıyla çıktığı yolda zaman zaman yalnız da kalsa devam ederken yoluna ona sadece şapka çıkartmak düşmeli okuyucu adına .

İnce duruşuyla kelimelerin gücünü haykıran nahif yüreklere gönülden rastgele .

Üvey evlatlığının bilincindeki dizeler ses vermeye devam ettikçe , şair mısralarına sıkıca sarıldıkça hayat daha yaşanılır olacak elbette . Ne mi yapmalı öyleyse serpiştirmeli basamakların her katında geçtiğimiz sözcükler ummanına birkaç dize .

Kocaman azgın dişleriyle dönerken yaşam denilen değirmen , dileğimiz şiirle büyüsün her yeni gelen !..

Sibel Çakcak