Büyük adam

02 Eylül 2010, 15:39

O Hukuk okuyordu. Ben Kamu Yönetimi. Ama olsun canım sizde de Hukuk dersi var bir sürü diyip beni avutuyordu. Kıskanıyordum onu. Bana küçüklüğümden beri ne yaptıysam hep onu örnek göstermişlerdi. Ve yine öyleydi.

Benim matematiğim sıfırdı. Hiç zevk almazdım. Zevk almamanın dışında aslında anlamazdım. O ise tüm soruları çözerdi. Sınıfta herkes çözemediği soruları ona sorardı. Sinirden çatlardım; neden kimse bana sormuyor diye.

Ben hep onu kıskandım. O ise özel bir çaba harcamadan kıskandırdı beni. Şimdi de gelmiş karşıma; çoğu dersimiz aynı, ortak derslerimiz de benim anlamadığım bir şey olursa sana danışırım. Senin olursa sen de bana.

Yardımlaşırız işte diyor.

Ne diyorsun abi git başımdan nefret ediyorum senden. Ne biçim adamsın sen. Yatağını toplamasan, banyoyu ıslatsan ve kurulamadan öylece bıraksan, diş macununu ortadan sıksan, zağar gibi sokakta dolaşsan, annen viledayla evi temizlerken; ‘ay anneciğim bırak, ben yaparım’ demesen, annen de ‘Ay oğlucuğum benim canım yavruşum’ falan diyip annemlere bu durumu anlatmasa.

Abi yanlış bir şeyler yapsan ne olur sanki. İnsan hiç kendisiyle aynı yaşta olan birisini kendisine rol model biçip hayran olur mu? Ben sana hayrandım küçükken. Hep senin hikayelerini dinledim. Geceleri yatmadan önce; Allah baba ben matematikten iki alayım o bir alsın lütfen Allah baba diye dua ederdim. Hem bak ilk sınav 45 ikincisi 50 küsur olunca hoca sözlü kullanıp üç verebiliyor ama sen bilmezsin ki böyle şeyleri iki sınavdan da 100 – 100 alıp geçersin.

Oğlum ben küçük şeylerle yetinmesini bilen adamım senin gibi büyük şeylerde gözümüz yok. Peeeh! Biz halk adamıyız oğlum. Sanki içime Tuncay Özkan kaçmış gibi ‘cuntacı seni’ falan diye bağırmak istiyordum. Çık hayatımdan demek. Ama diyemedim. Amaan dedim kendi kendime alıştım ben bu işe. Kaşar olmuştum artık, acıtmıyordu ki.

‘Bu akşam bir yerlere gidelim, bir şeyler içelim’ dedim. ‘Abi bilmiyor musun ben içki kullanmıyorum’ dedi. Doğru dedim; annem bunu da söylemişti.