Bütün gece oturup, güneşin doğmasını beklerim. Bazen hava aydınlanır aydınlanmaz, bazen kuşluk vakti, bazen de öğle saatlerinde yatarım.

Günün en önemli, en civcivli saatleri olarak nitelendirilen zamanlarda kukumu devirir, uyurum. Böyle yaparak hayatı kaçırdığımı söyleyenlere onları kırmamak için gülümserim. Ama içimden çok ayıp şeyler söylerim.

Uyurken perdenin kapalı olmasına önem veririm. Fakat odamdaki perde tam olarak camı kapatmadığından yaz aylarında sorun yaşıyorum.

Perdeyi sağa çekmeme, sola çekmeme, ortalamama rağmen bir türlü olmuyor. En sonunda sinirlenip kapatabildiğince kapatıyorum. Yatağıma yatıp, tam dalma durumuna geldiğim anda güneş çıkıveriyor. Tamam iyi ediyor, güzel oluyor, hoş gelmiş ama gözüme gözüme çarpıyor. Bir süre sonra güneşe alışıp, uyuyorum.

Arka arkaya gelen güneşli günler, parmağın çoraptaki delikten fırlaması gibi perde de bulduğu açıktan sızan güneş ışınları, alnımda, burnumda ve sağ kolumun bazı kısımlarında dana yanığına(bu tür bir yanık anca dana yanığı olabilir) sebep olmuştu.

Perdenin kapatamadığı alandan sızan güneşin çarpması nedeniyle baş ağrısıyla uyandım. Elimi alnıma götürdüğümde sıcacıktı. ‘Mayısın 19’unda hastalanmak da ne? Kaslı ve kıllı göğsümü bir bez parçasıyla kapatmadığım için reva mı bu bana? Göbekli, perde de açıklık olur da, göbeğimi konu komşu görür diye sıkı sıkıya giyinen adamlar gibi yapmıyorum diye böyle olmak zorunda mı?’ şeklinde sitem edip, kederlenerek yüzümü yıkamaya gittim.

Yüzümü yıkadıktan sonra aynaya baktım. Günde bir defa, o da yüzümü yıkarken bakıyorum aynaya. Çift renk olmuştum. Yüzümün bir kısmı kızarıklıktan kararmaya geçen süreci yaşarken diğer kısmı da ‘ne oluyor arkadaş burada’ der gibi duruyordu. Bir de sağ kolum sızlamaktaydı. Baktığımda o da kızarmıştı. Uyumaya çalışırken azıcık rahatsız eden, sonrasında kendisine güvenip, hoş gelmişsin kardeş diyerek sıcaklığında uyuduğum güneş bana ihanet etmiş, tam da uyku sırasında silahsız olmasına rağmen karşısındakini arkasından vuran hayın bir düşman gibi beni vurmuş ve hatta vurmaktan da beter etmişti. Şimdi bana çıkıp da ‘kusura bakma engin kardeş. İsteyerek yapmadım. Bir hataydı’ deme. Kim yoğurt sürecek benim yanığıma? Neyleyim ben böyle kardaşlığı ha? Sorarım sana güneş emmi?

Şimdi dostlarım bana masallarla, şiirlerle, bana iyiliklerle, güzelliklerle gelin. Bana sıkıntılarınızla da gelebilirsiniz. Dinlerim sizi. Belki çözüm üretemem ama dinlerim. Hem dinlerken üzülürüm de. Öyle yalandan ‘hadi ya çok üzüldüm’ demem. Eğer size ‘hadi ya çok üzüldüm’ demişsem, gerçekten üzülmüşüm de demişimdir.

Dostlarım bana güneş yanıklarınızla, yoğurtlarınızla gelin ki yarın öbür gün bedenim hayın bir güneş pususunda yandığında, bakkaldan aldığım 5 kiloluk ‘dost yoğurt’la çalabileyim kapınızı. Bir taraftan sırtıma sürerken yoğurdu, bir taraftan da parmaklarınızdan aka aka yersiniz. İğrenmeyin dostlarım, her gün duş alıyorum. Terim ilaç değildir ama zehirlemez la.

Mesela dostlarım benden dedenizden kalma, bir dağ köyünde bulunan evinizin duvarlarını boyamak, bahçesini düzenlemek için yardım isteyin.
Akşamına yakalım mangalı, alalım biralarımızı, eğlenelim, coşalım. Bana bunlarla gelin.

Dostlarım bana, ‘Engin sen uyurken Nihat Doğan vatanı bize emanet etti. Ama sen uyuduğundan bunu fark edemedin. Bizimle beraber bu sorumluluğu paylaşamadın. Hadi bunları yapmadın; Nihatla Pascal ada da kavga etti. Pascal yarışmadan diskalifiye edildi. Nihat; ‘adanın kralı artık benim’ dedi. Bahçeli Türkçeye yeni kelimeler, söyleyişler kazandırdı. Yüksek Sadakat yarı finalde elendi. Azeri dostlar finalde bizim bayrakla sahneye çıktı. Ama sen hep uyudun’ diyip, sitemler ederek de gelebilirsiniz.

Ama dostlarım bana sakın feysbuka ‘deprem oluyor’ yazarak gelmeyin. Hadi diyelim deprem oluyor, feysbuk da işiniz ne? Bir sağa sola bakının, bizim evimize bir şey olmadı ama belki etrafta hasarlı evler, yardıma ihtiyacı olan insanlar vardır diye düşünün.

Dostlarım sıcak yaz günlerinde ummadığımız bir anda yandığımızda, sırtımıza yoğurt çalacak insanlar var bu dünyada hala. Duygusala bağladım bak. Görüşmek üzere. Engin.