Herkes iyidir inşallah!

01 Ağustos 2011, 11:10

Yünlüsü, pamuklusu, naylonu... Gazetecinin de türlü türlüsü ortaya çıktığından bu yana; kendi kendime “acaba ben yanlış bir yolda mıyım?” sorusunu sıklıkla sorar oldum.

Araştırmacı gazetecilik çıkmıştı örneğin...
Üniversitedeki meslek derslerinden birinde hocam Güngör Mengi bizi kandırmıştı ve yıllar sonra bunun farkına vardım.
“Gazeteci, araştıran adamdır” derdi.
“Araştırmacı Gazeteci” ünvanını ilk duyduğumda gülmüştüm. Şimdi hem kendime hem de Güngör hocaya gülüyorum.

Sonra bir “Soruşturmacı Gazeteci” tipi ortaya çıktı.
“Yahu nedir bu sıfat? Soru sormayana gazeteci denir mi?” falan desem de, vallahi kimseyi ikna edemedim.
Adı neydi o Amerikalı fotoğrafçılık hocamızın yahu? O bile haber fotoğrafı nasıl çekilir diye açıklama yaparken “Sorulacak sorulara yanıt veren fotoğraf” derdi.
Şimdilerde Brooklyn’nin arka sokaklarında herhalde yalnızca sanat fotoğrafı çekiyordur.

İnternet çıktı mertlik bozuldu elbette. İstanbul medyası oturuyor internet başına, Anadolu’daki yerel sitelerde hangi haber varsa araklıyor, kırpıp yayınlıyor. Habere takla attırmak da cabası.
Öyle eskisi gibi taşra muhabirlerine para vermek falan da pek kalmadı. Anadolu’da haberi hasbelkader yayınlandığında eline üç beş kuruş gönderilen Kunta Kinte’ler, boş hayaller, yerelde attıkları ucuz havalarla “Ulusal Yayın Muhabiri” oluyorlar.

Hele şu “BASIN” kavramı var ki, acınası komik bir durum!
Basmıyoruz kardeşim, yayıyoruz!

İkoncanların, panpişlerin kol gezdiği popüler medyamızın son dönem gazeteci türleri de bir alem.
Yandaş Gazeteci, Candaş Gazeteci, Terörist Gazeteci.
İktidara göre içkisini yudumlayanlara Yandaş Gazeteci deniyormuş.
İktidar uçağında koltuk bulamayınca ana muhalefete arada bir göz kırpanlara da Candaş Gazeteci deniyormuş.
Terörist Gazeteci ise kendi arasında ikiye ayrılıyormuş. Bölücü Gazeteci, Darbeci Gazeteci.

Oysa rahmetli annem iki tür gazeteci bilirdi. Biri gazetenin içeriğini hazırlayan diğeri satan. İkisi arasındaki ayırımı pek yapamazdı ama en azından gülüşür geçerdik.

Bir meslek kendi arasında bu kadar çok bölümlere ayrılınca, gazeteciler dışında herkese gasteci ekmeği çıkıyor.

Kaşar gazetecilerin babalarının çiftliği saydıkları Gazeteciler Cemiyeti’ne alternatif olsun diye Çağdaş Gazeteciler Derneği içinde yer aldığım günlere yanıyorum.
Bende hata çok!
Uzmanlık alanlarına göre meslekte örgütlenmeler başladığında ise Ekonomi Gazeteciliği’ni diğerlerinden ayırıp ayrı örgütlenme yapmıştık.

Siyasetçinin eli boş durur mu?
Ha boyuna, gazetecilik mesleğinin altını oymayı sürdürüyordu. Önce sendikacılığı bitirdiler meslekte. Ardından meslek yasasını içi boş çuvala çevirdiler. Aslında kafamıza çuval geçirmişlerdi, ama geçirenler daha sonra terfi edip resmi törenle ağırlandığı için farkına bile varamamıştık.
Telekulak, Biri Bizi Gözetliyor derken... Kendi kendimizi anadan üryan yapan sosyal medyaya beyaz bayrağı çoktan açtık bile...
Bugün elimizde bir meslek var gibi görünüyor olabilir.
Yasama-Yürütme-Yargı üçlemesinin tek ve yegane güç olarak 3Y kuralını vesayet içinde sürdürmeye başladığı bir dönemde, hala 5N+1K’ya inanan saftirikler olduğumuz çok açık değil mi?

Neyse...
İyisinizdir inşallah!

-Ferit abi çek fotoğrafımı!
- Şöyle açılın! Gülümseyin. Başkan bak sen kareye girmiyon!
-Hadi çek be Ferit abi. Gülümsüyor gibi görünmekten ağzım yamuldu!
-Çekecem de, başkanın saçları dağınık...
-Bak! Çektiğin fotoğrafı birinci sayfaya koyacan. Şöyle büyük de olsun...

Sakın yırtık dondan çıkar gibi “Haber vaa mı? Haber...?” demeyin.
Yeni bir tür gazeteci türünün yaygınlaşmasına neden olursunuz.
Münafık Gazeteci!
Kafir değil! Bilmediği için azla kurtulsun. Bilip de bilmezlikten gelen gazeteci tipi.

Necati Doğru’nun saf saf sorduğu sorulara gıcık olurdum yıllar önce. Sonra baktım ki bunu bilerek yapıyor. O saf sorulara aldığı yanıtlardan ben de hayli kaliteli haberler üretmiştim. Yeri geldi, yıllar sonra kendisine borcumu hafifletecek bir teşekkür edeyim. Tanıdığım ilk münafık gazeteciydi.

Şimdi neden başlığa “Herkes iyidir inşallah!” diye yazdığımı anlamışsınızdır umarım.
Gazetecinin kalmadığı bir sosyal yaşamda, her şey mükemmeldir. Özgürlükler sonsuz, ekonomi teğetsel tıkırda, demokrasi en ileri, dostluklar sımsıcak...
Hilal Cebeci konuya açıklık getirdi zaten:
Panpiş demek, kankanın cancanası.
Panpişlerinizi yesinler...