Keşke, keşkeler olmasa

31 Mayıs 2015, 11:58

“Herkes bir kaçış noktası arar

En büyük acıyı

Kendisinin çektiğini düşündüğü zamanlarda

Son bir umutla

Başka ruhlara ve başka bedenlere

Ya orada ölürler

Ya da yaşamaya başlarlar”

Kaçış Noktası gazeteci-yazar Levent Altun’un ikinci kitabı. Altun yeni kitabında insan hayatına ait ufacık ama can alıcı dokunuşlarla çıkıyor karşımıza. Herkes bir kaçış noktası arar, en büyük acıyı kendisinin çektiğini düşündüğü zamanlarda. Yalnızlık ve kimsesizlik korkusuyla sevgisiz kalmanın, sevilmemiş olmanın büyük travmasıyla tadılmamış şefkati ararken hep arar o kaçış noktasını.

Akıcı, yalın ve içten diliyle Levent Altun bizleri onulmaz o anların büyük çaresizlikleriyle başka ruhlara, başka bedenlere göçe hazır insanların dünyalarına götürüyor. Üstelik bunu oldukça gerçek, sahici ve en çok da içimizden bir üslupla yapıyor. Kitabı bir solukta okurken çoğu zaman kendimizi bir başka kişi ve bir başka zamanda buluveriyoruz.

İnsan bedenen ölünce mi ölür, yoksa ruhu öldüğü zaman zaten artık ölmüş müdür? Sayfalar ilerledikçe başka dünyalarda başka kaçışları arayan insanlarla birlikte biz de kendimizde o yanıtı arıyoruz. Hem sorular hem kaçışlar hem de yanıtlar içimizde akıp giden ırmak gibi kitabın sayfalarıyla beraber sürükleniyor.

Levent Altun bana göre bize sevginin gerekliliğini anlatırken umudun da mutlak olması gerektiğinin dikkatle altını çiziyor. Aslında kaybetmememiz gereken en önemli şeyimizin umut olduğunu kitabın her anında anlatıyor. Öyle ya her ne kadar yaralansak bazen düşsek bile nasıl bırakıveririz içimizdeki umut kırıntılarını?

Çok sevdiğim bol ödüllü ‘The Shawshank Redemption’ (Esaretin Bedeli) isimli filmin finalinde de söylendiği gibi “Umut en güzel şeydir, hatta umut hayatımızdaki en güzel şeydir.” İkinci kitabıyla bence yazarlık kariyerinde önemli bir iş çıkaran Levent Altun her yanı hayat kokan her yanı umut kokan çok başarılı bir eser kaleme almış.