Türkan Şoray ne kadar da güzel demişti... Sevgi gerçekten emekti. Peki nasıl bir emek? En yalın tanımıyla "Bir şeyin yaratılması ya da üretilmesi için harcanan beden ve kafa gücüdür." Emek her ilişkide aynı anlamla bulunur. Bazen anne çocuk, bazen karı koca, bazen arkadaşlık... İlişkilerde emeğe %'lik verirsek bir ilişki için harcanan emek %100 olmalıdır. Ve bence hangi ilişki olursa olsun %50 - %50 emek olmalıdır. Tabiki ebeveyn-çocuk ilişkisinde ilk başta bu oran böyle değildir fakat ilerideki dönemlerde yavaş yavaş eşit olur. Çünkü herkes sevgi vermek ve almak ister. Peki ya birinden biri bu oranın fazlasını veriyorsa! Mesela biri %70 biri %30 sizce nasıl bir ilişki olur? Hatta bu bazen %100 sadece tek tarafın emek verdiği bir ilişki de olabiliyor. O zaman ne mi oluyor? Daha fazla emek veren hep mutsuz, günden güne sevgisiz kalan, günden güne yorulan, tükenen oluyor. Sevgisini hep veriyor ve alamıyor. Sevgi deposu günden güne boşalıyor. Ve sonunda tükeniyor. Ya hayatı boyunca mutsuz bir şekilde yaşıyor, ya da bir yerde böyle sağlıksız bir ilişkinin ona zarar verdiğini fark edip ilişkisini bitiriyor. Emek her zaman eşit olmalıdır. Cinsiyet, yaş, mevkii, sıfat fark etmez. Al ver dengesi vardır. Ve dünyada her şey bu denge içerisindedir. Ve nerede dengesizlik oluşursa orada bozulma oluşur. Emek vermekten korkmayın. Çoğu insan alamam diye emek vermiyor. Siz %50'lik kısmı verin. Üzerinize düşeni her zaman yapın. Buradaki önemli detay şu karşıdaki yapmazsa daha fazlasını yapmaya çalışmayın. Ve size düşeni önce ben tamamen verim sonra o verir demeyin. %10 yapın bakın karşıdaki de bu ilişki için ne yapıyor. Sonradan karar verin. Bu hayatta sevin, emek verin ama sakın sevginizi de emeğinizi de boşa harcamayın. Ve kimseye harcatmayın. Sevgi dolu hayatlar...

Masal Öztürk