Merhaba. Sevgilisi için sevgililer gününde video düzenlemek isteyen ama bilmeyen kendince romantik adamın, video düzenlemeyi bilen arkadaşıyım ben.

Sevgililer günü… Aslında özel bir gün değil sevgililer günü. Yani özel olsa ‘ler’ ekini almazdı gibime geliyor. Tüm sevgililerin ortak günü. Emeklilerin maaş alma gününün benzeri bir şey.

Evlilik yıl dönümü (İki kişinin arasında olan, onlara mahsus bir gün olduğu için), ilişkinin başlamasının ikinci ayının ilk pazartesisi, doğum günüsü (Aynı günde doğan milyonlarca kişi var diyenler olacaktır. Tamam orası öyle ama adam ne yapsın, yılın günleri belli) gibi günler, özel günler olabilir. Aslında bana göre onlarda özel değil ama derseniz ki; her gün aynı mı olacak? Biraz da özel gün olsun. Bunlar olabilir.
‘Abi sen ne saçmalıyorsun yeaa?’ demeyiniz bana. Yıllardır saçmaladılar hepsini dinlediniz. Beni de dinleyin. Benimde bu konu hakkında söylenmiş bir sözüm olsun istiyorum.

Sevgililer gününün yaklaştığını pırlanta reklamlarından anlarım. İçimde tarif edemediğim abukluklar oluşur. Etrafta gördüğüm ağır abi tipli köselecanlar, canısılarına; kocaman bir ayıcık, kırmızı kalpli yastık benzeri hediyeler alırlar. İngilizceleri yalnızca birkaç küfürden ibaret olan bu abilerin aldıkları yastıkların üzerinde beyaz bir ‘i love you’ yazısı mevcuttur. Ama benim arkadaşım öyle biri değil. Sevgilisine sürprizler yapmayı seven, köseleden nefret eden, ileri seviyede İngilizce bilen biri. Cv’lik bilgiler verdik ama her neyse. Bu çocuk aklına estikçe sevgilisine çiçek alır.
Özel gün kavramıyla arası iyi değil. Çünkü ona göre insan eğer isterse, o gün o’nun için özel bir gündür. Sevgilisi ise özel günlerle kafayı bozmuş durumda. Arkadaşım sevgilisine ‘bak balım bu günün bizim için bir özelliği yok. 15 Şubatta kutlayalım ama 14ünde kutlamayalım. Bir sürü insanın birlikte kutladığı meşk dolu bir gün özel olamaz’ dese de sevgilisi anlamıyor. Kutlayacağız diyor, başka da bir şey ne söylüyor ne de söyletiyor. Tabi o da haklı kendince. Arkadaşı Selin Su karşısına geçip ‘Servet Can bana öyle bir kolye almış ki… Olamaz böyle bir şey. Galiba bu çocuk bana aşık kızaaam’ diyip, ee seninki nasıl bir sürpriz yaptı dediğinde ‘ya biz böyle 14 Şubat gibi günlere karşıyız’ diyemez ki. Toplum henüz buna hazır değil.

10 Şubata kadar bu günü kutlamamak için direnmiş, çeşitli açıklamalar geliştirmiş arkadaşım, sevgilisinin baskılarına dayanamıyor ve sabah saat dokuz civarı benim yeni yatmış olduğumu bildiği halde ısrarla beni arıyordu. Telefonumu sessize alıp uyumaya devam ettim. Baktım telefonun titremesi bitmiyor, homurdanarak açtım. İçimdeki Behzat Ç. yi durduramadım ve ‘ne var la’ dedim. ‘Abi ya! Kusura bakma. Uyuduğunu biliyorum ama çok önemli bir durum var’ dedi. Kapalı olan gözlerimi açtım ve ‘ne oldu oğlum? Bir sorun mu var?’ dedim. ‘Abi birkaç gün sonra 14 Şubat olacak ya hani. Ben ne kadar dil döktüysem de olmadı. Kutlayacağız diyor. Bende de hiç para yok bu aralar. Sana gelsem bir şeyler çekip, video yapsak. Sevmesem uğraşamam böyle şeylerle. Ama biliyorsun, seviyorum. Çok seviyorum’ dedi aşık, parasız, romantik arkadaşım. Beni bu saatte bir başkası arayıp bunları söyleseydi eğer küfür ederdim kesin. Ama Ali’nin yeri ayrıdır bende. Tabii ki de yaparız. Ben birkaç saat daha uyuyayım. Saat 12 gibi gel, çıkıp bir şeyler çekip, hallederiz dedim. ‘Çok sağol abi. 12 gibi gelirim ben. Kusura bakma’ diyip kapattı telefonu.
12.30 civarı geldi. İlk önce ne yapacağımıza karar verdik. Sonra kamerayı alıp dışarıya çıktık. Ben çektim. O da aşklarının yüceliğini anlatan şeylerden bahsetti. Eve gidip montajını yapmaya başladık. Akşam saat 8 gibi bitti montaj. Videoyu izledik. Güzel olmuştu. Sevimliydi. Ama çok klasikti. Ben yinede arkadaşın şevkini kaçırmamak için bir şey söylemedim. Videoyu cd’ye aktarıp verdim. ‘Çok sağol. Ben artık gideyim’ dedi. Kapıya doğru ilerledik. Çıkarken biran durdu. Arkasını döndü ve ‘ilişkileri bitiren galiba klasikleşmek’ dedi. Gülümsedim. Gitti.