Aynı din,

Aynı dil,

Aynı millet içinde;

Değilsen eğer,

Verilmez sana;

Beklediğin değer.

Öyleyse,

İyice bir düşün.

Ne ayrısı,

Ne gayrısı,

Ne beyazı,

Ne sarısı,

Millet bir, beyazı akıyla.

Kim demiş: “Doğuşuna bakıla?”

Değer verilir mi hiç bu akıla?

Olunca Yaratan bir;

Olmaz mı yaratılan bir?

Bir de bağlanınca;

Aynı dine.

Ey ayrılıkçı!

Kendine gel kendine.

Hele bir de,

Konuşuluyorsa aynı dil;

Işık için arama,

Başka bir kandil.

Çünkü, bu milletin;

Allahı bir.

Birliğe çomak sokanlara karşı;

Âhı bir.

Velhâsılı kelâm;

Din, dil bir ise,

Gerisi boş vesselam.

Çünkü millet;

Doğuştan ziyade, oluştan ibaret.

Maddesinden çok,

Mânâsındadır keramet.

Ey milletinden;

Gayrı gören kendini!

Anlamamıştır henüz;

Millet denen cevheri.

Aynı vatan, aynı dil, aynı dinde;

Gören kendini;

Daha dünyada iken,

Bulmuş olur,

Cennetlerin cennetini.

banner983
Misafir Avatar
İsminiz
Yorum Gönder
Kalan Karakter:
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×

banner376

banner375

banner377

banner981