EMANET - İ KÜBRA

EMANET - İ KÜBRA

Muhsin Bozkurt

18 Aralık 2015, 14:30

İnsan ne çok câhil

Bilmediğine oldu tâlip

Etti kendine zulüm

Sema / Gök çekinmişken

Arz / Yer titremişken tekliften

Ya Cibal denen Ulu Dağlar

Sanki kesildiler lâl

Hâl diliyle sordular ne bu hâl?

İnsan ise etti kabul

Olmak için güya iyi bir kul

Emanet-i Kübra / En Büyük Emanet

İçin edildi insana, dâvet üstüne dâvet

Taşıması için bu ince sırrı

Anlaması için yoku varı

Mânâ çiçekleri dersin diye

Olsun çiçek çiçek gezen bir arı

Anlaması için yoku varı

Nefsine / Kendine olan cehil ve zulmü

Aldırdı omuzuna, ağır emsalsiz yükü

İşte o zaman belirdi önünde

Acîb / Şaşırtıcı tuhaf iki yol

Biri aydınlık mı aydınlık

Diğeri karanlık mı karanlık

Biri pırıl pırıl, ışıl ışıl

Diğeri kapkara, iç karartan bir yol

Dedirtiyor insana birden

Çekil başımdan, toz ol hemen

Revan olan ışıklı yola, oluyor bahtiyar

Duruyor selâma melekler, olarak yâr

Düşen karanlık yola, oluyor bedbaht mı bedbaht

Sorguluyor kendini insan; nerde yaptım kabahat?

İnsan yolun birinde, en bedbahtı hayatın

Öbür yolda, en bahtiyarı yaratıkların

Nedir kuzum insanı eden ve edecek olan

Mesut kılacak büyük emanet?

Derseniz merak edip bu çağrıyı

Ancak Bilen, Bulan, Seven Tanrıyı

Gerektirdiklerinin yapılması bunların

İstenen insandan taşıması, kutlu büyük emaneti

Önce inanacak Allah'a / İmanıbillah

Sonra bilecek Allah'ı / Marifetullah

Sonuçta sevecek Allah'ı / Muhabbetullah

Sevmek ise gerektirir olmayı; yolunda Allah'ın

İşte Gök Dağ Deniz'in kaçındıkları, taşımaktan

Fakat taşıdı emaneti, çözerek sırrı insan

Anladı insan; karanlık yol, gâfil olmaktır Hakk'tan

Ancak Allahı bulan, nasibedar olur aydınlıktan

Çünkü Allahı bulan için, onun olur her şey

Bulmayanın olmaz elinde, hiçbir şey

Yorum Gönder 0
Facebook Yorumları 0

İsminiz

Yorum Gönder

Kalan Karakter:

Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×