Viyana, gündemi bakın nasıl değiştirecek

13 Nisan 2013, 17:09

11 Eylül 1683. Zamanlama müthiş! İtalyan sineması 2. Viyana Kuşatması’nı filme çekti.

Merzifonlu Kara Mustafa Paşa’nın insanlık suçunu gizlemek için, yıllarca Türk Ulusu’na yalanlarla öğretilen ünlü 2. Viyana Kuşatması’ndan söz ediyorum. Bekleyin, yakında hala hepimizi ahmak sanan Yeni Osmanlı’nın yaygarasını izleyeceğiz.

Avrupalı çocuklara, ilkokul çağlarından başlayarak Türkleri barbar diye gösteren masalların, öykülerin sebebi olan 2. Viyana Kuşatması.

Devir, bugün yaşadıklarımızın ilkel kopyası. Yeni sömürgecilik değil, klasik sömürgecilik devri. Yerli işbirlikçiler bularak sözde bağımsız devletler oluşturmak yerine, yerli işbirlikçilere haraç veren prenslikler, beylikler kurdurma devri.

Avrupa korku içinde. Viyana Osmanlı’nın eline geçtiği an, Atlas Okyanusu’na kadar sömürge yapılmamış hanedan kalmayacak. Halkları her şeyi ile ailesinin mülkü haline getirmiş derebeyleri yani. İtalyası, Fransası, İsveçi, Almanyası hasılı her coğrafyanın Osmanlısı var anlayacağınız.

Merzifonlu Kara Mustafa Paşa, Padişah 4. Mehmet (Avcı Mehmet) kadar zenginleşmiş aslında bir derebeyidir. Muhteşem Süleyman’ın alamadığı Viyana’yı elde etmeyi göze almış ikinci kişidir. Viyana’yı sıkıştırma amacıyla, Osmanlı Ordusu’nun Viyana çevresinde ne kadar köylü; çoluk, çocuk, kız, kızan varsa onbinlerin kellelerini kestiği bilinir. Maalesef bunun faturasından çekinen Osmanlı sarayı “Biz yapmadık, ordu içindeki Türkler yaptı” diyerek yalana başvurur.

Avrupa’da “Barbar Türk” kavramının kaynağı işte bu 2. Viyana Kuşatması’dır.

Osmanlı, “yağmacı” dediği askerine güvenmez, Viyana’yı teslim olmaya zorlar. Sonunda bozgun gelir. Merzifonlu ganimetleri de bırakarak çekilir. Tatar Hanı’nın “Bu adam seni de yer!” tavsiyesi ve Papa’yı ikna amacıyla, Padişah 4. Mehmet Merzifonlu’nun kellesini alır. Ailesinden korktuğu için devasa servetini ailesinde bırakır. Karamustafa Vakfı 1970'lere kadar Türkiye’nin en güçlü vakfıdır.

Yani bugünkü gibi 40 yılda bir tüm zenginleri değişen bir ülke yoktur o zamanlar.

Bu bir tarihtir. Ne Yeni Osmanlı gibi bu barbarlıkla övünmek, ne de Avrupalı gibi ilkel kinle davranmak uygarlıktır. Tarihi, objektif öğrenip onu kendi zamanı ve koşulları içinde değerlendirmek gerekir.

Bu bize ne mi sağlar?

Yalan, talan, işbirlikçilik, peşkeşçilik yapanlardan bizi korur. Salaklık etmememizi sağlar.

Kimbilir... Belki Atatürk’ü de anlamamızı sağlar.