Bazı yerler vardı. Çok soğuk, hüzünlü, hep kendini aradığın, "Ben neredeyim?" dediğin, ruhunun parçalarını kaybettiğin...
Bazı insanlar vardı. Çok uzak, gitsen bulamazsın, dursan fazla olan, hem var hem yok olan...
Peki birileri olmalı mı? Olmamalı mı? Dünyaya gözlerimizi açtıktan sonra bir bir gelen insanlar, sürüklendiğimiz yerler... Sahi ne kadarı kader? Ne kadarı bizim seçimimiz? Kim ne kadar olmalı? Ya da birileri olmalı mı? Hayat hem tek getirip, tek gönderiyor hem de bir çok yere ve insana tutsak ediyor. Belki de sadece yaşamak gerek! Geleni ve gideni sadece yaşamak... Sorgusuzca, korkusuzca sadece yaşamak... Belki o zaman insan anlam aramaz, yorulmaz, sadece mutlu olur.
Masal Öztürk