Yağmur yağıyor gökten yüreğime
Hepsi bir nizam içinde tek tek yağmur yağıyor, en temiz en berrak her damla bir meleğin kanadıyla...
Ama o da ne? Bir damla kalmış geride. Tek başına sırasını bekliyor. henüz vakit var diyor hemen annesi ekliyor tebessümle “bak yavrum acele etme eğer erken inersen ya çocukların gözyaşı veya annelerin suskunluğu olursun ve bekliyor yağmur tanesi sabırla metanetle tek istediği yer yüzünde bir çiçeğe su olmak, tek istediği bir karıncaya hayat olmak ya da bir taze kalpte gülüşe sebep olmak. Düşüncelerle büyüdüğünü anlıyor daha çok, daha çok düşünüyor. O kadar güzel ışıl diyor ki bütün gökyüzü bu yağmur tanesini konuşuyor.
Ve annesi “sıra sende diyor hadi in yeryüzüne.”sabırsızlık yerini sabra tahammülsüzlük yerini kanaata bırakıyor ve nasibiyle buluşmaya vakitleşmeye iniyor.ona en güzel Melek yoldaşlık yapıyor güzel bir yağmur sabahı yer yüzünde mis gibi menekşe kokuları sarıyor etrafı ışıl diyor ve şimdi yağmur soruyor “Ey dünya nasibim nerede “ona eşlik eden Melek konuşuyor “ bak yıllardır şu yatalak ömrünü ızdırap içinde geçiren şu fani şimdi senin bir damla suyunla beka ya sonsuzluğa şifa ya sebep olucak.bak şimdi uyanacak efsunlu gibi susuz.”yağmur gülümsüyor iyi ki beklemişim sıramı” diyor ve giriyor bu ızdıraplı bedene ve fısıldıyor kulağına hadi SIRA SENDE....
Zeynep Çınar