Bazı gitmeler öyle valizini alıp gitmeye benzemez.!
Herkesten, herşeyden, tüm duyarsızlıklardan, tüm vefasızlıklardan, tüm sevgisiz insanlardan gidersiniz.
Bu gidiş öyle bir gidiş olurki, asla geri dönüşü olmaz.
Ne ahlar vahlar geri getirir gideni, ne yerlere vurup kendini ağlamalar.
Hiç yaşamamış gibi gider giden, hiç iyilik yapmamış hiç iyilik görmemiş gibi, hiç sevmemiş hiç sevilmemiş gibi.
Öyle bir giderki giden, tüm sözcükler kifayetsiz kalır.
Giderken ne veda edebilir bazen, ne helallik alabilir, ne çok sevdiklerine sarılabilir, ne dostlarına hoşçakalın diyebilir.
Bu kadar hazin bir gitmeler bizi bekliyorsa ki bekliyor.
O halde ne yapmalıyız?
Her anımızı gidecek gibi, her günümüzü bitecek gibi yaşamalıyız.
Kimseyi kırmadan incitmeden, her görduğümüz insanı o gün gidebilir gibi davranarak.
Eşimize dostumuza her an gidebilir diye sevgi sunarak.
Sonra pişman olmamak için ki son pişmanlığın minnettarlığın gidene faydasının olmadığı bilincine vararak.
Yani insan olduğumuzu, fani olduğumuzu, bu dünyanın kalıcı olmadığını, ahiret hayatının baki olduğunu unutmayarak.
Önce insan yine önce insan diyerek.!
Bahriye Gürpınar Geredeli
Koceli Kadın Yazarlar Gurubu
BAHRİYE GÜRPINAR
YAZAR
harika bir yazı kaleminize yüreğinize sağlık