EZBER BOZAN

25 Eylül 2018, 09:51

Şair dediğin ;
Öyle yorgun vav değil
Zafere yazılı elif gibi olmalı
Vururken zamane rüzgârı
Tepeden inmiş baltayı
Kanatırken diplerini çınarın
Mevtine saygısı kalmayan diriden
Selam almadan hatır sormadan
Uçarcasına geçip gitmeli
Zeminsiz gamzelerin fısıltısıyla
Saplarken son yazı firara
İsiyle yıkamalı hayatı
Şair dediğin ;
Ahlakını darağacına
Yankısını duvarlara asmalı
İlkin topuktan silinmeli
Kirli kahveler meydan yeri
Yokuş aşağı yürüyen haneler
Dikeniyle açmalı bülbül
Nağmesiyle ötmeli gül
Sığınma fasılasında
Müjdesini vermeli postaya
Namusunu satmamalı iki paraya
Tabağa konan nahif kahkaha
Şair dediğin ;
Hüznü giymeli ömrüne
Hele dur denen abesle iştigal güne
Kundurayı ciladan
Yakayı beladan
Men etmeden sürgüne
Yitik kelleden çalar saati
Ciğerini deşmeli , deşmeli hayatın
Bir mahşer vakti !..