Sessizlikten değil seslerinin duyulmaması, insanların onları duymak istememesinden.
Bir kadın tanıdım, 3 çocuk annesi yardıma muhtaç, evi bir Yardımlaşma Derneğinin karşısında ama o dernekten daha hiç ona yardım gitmemiş.
Evet 3 çocuk annesi, tek başına yüklenmek zorunda kalmış, hem annelik hem babalık görevini.
"Çocuklarım için her şeyi yaparım" diyor.
Gerekirse sokakta yatarım diye çıkmış yola, ev kiralamak için çalmadığı kapı kalmamış, "dul kadına ev verilmez" diye kapanmış tüm kapılar.
Sonunda eşim gurbette diyerek bir ev kiralayabilmiş.
Ev de ev hani, kimse oturmak istemez, kadın işte vefakar, o evi temizleyip, kendisi boyayıp çocukları için yuva haline getirmiş.
Peki kirayı nasıl ödeyecek 3 tane küçük çocuk var, çalışamaz.
Mecbur yardım isteyecek, devletin kapısını çalar ve yalvararak kira ve yakacak yardımını alır. İlkokula başlayan kızının servis ve yemek masrafını da alır.
Evet sessizce halleder bunları kimse duymaz, etrafında yüzlerce komşusu var ama onlar rahat uyur sıcak yatağında;
Bu kadın, yarın çocuklarına ne yedireceğini düşünürken.
Kendi çocuklarının bir aylık yiyeceğini bulunca, tutar başka kadınların yokluk içindeki çocuklarını da düşünür.
Yokluğu bilir çünkü;
Kadındır, namus kavramı ona yüklenmiştir sadece, çok sesi çıkamaz, herkesten yardım isteyemez ama çocukları aç, aile dostu bildiklerinden farklı isteklere maruz kalacaktır, yardım talebi için ama onurundan taviz vermeyecektir.
Sessiz kadınların sesini duymayan, yokluğunu görmeyen, anlamayan bir topluma nasıl dönüştük dostlar.?
Başka kadınların altın gününde yaptığı pasta börek masrafı ile, çocuklarına bir aylık yiyecek alan kadınlar var.
Lütfen etrafınıza iyi bakın, sessiz kadınların çığlıkları tüm evreni sarmış ama bizler kör sağır olmuş, kalp gözümüzü kapatmışız.
Onlar ana, onlar karnında dünya taşıyan kadınlarımız, onların çocuklarından hepimiz sorumluyuz dostlar, onlar iyi yetişirse bizim çocuklarımıza arkadaş olur, iyi yetişmezse de gelecekte suç makinası olarak ayağımıza dolanır.
Yani onlar bizim geleceğimiz, o çocukları bulalım ve o kadınların sesi olalım lütfen.!
Haydi hep beraber sessizliğin içindeki çığlıkları duyalım, ne dersiniz.?
Bahriye Gürpınar Geredeli