Ve - Fa
Arama vefayı sokak sokak , ev ev
Olmayan meydanda vefa ne gezer
Daha az önce dökülürken dillerden
Vatan bayrak memleket , davamız çetin derken
Şimdi perişan çehrede tahammülsüz hürriyet
Bir dediği diğerini tutmayan fani
Ahde vefa nedir söyle bilir mi ?
Hakikat aydını sağa sola savrulmaz
Hak yol terazisinde vefasız düzen olmaz !..
Bir fincan kahvenin kırk yıl hatırı kaldı mı dersiniz ? Hayır diye cevaplarsak soruyu ümit varlığımızı sorgulamamız gerekecek bu yüzden biz en iyisi iyimserlik zırhına sarılıp az da olsa inancımızı gölgelemeyelim .Vardır vardır o meşhur Türk kahvemizin tatlandırdığı o güzelim dostluklar , o vefa , o bağlılık hâlâ muhafaza ediyordur kendini bir yerlerde . Fani insan var olduğu müddetçe iyiye doğruya güzele olan inancını kaybetmemeli değil mi ya !
Devir değişti azizim ! teknoloji bilim ilerledi her şey elektronik , gittikçe robotlaşıyoruz . Eee uzay çağında olmak insani değerlerden uzaklaşmak mı demek ? Hani her icat sadece insanoğlunun hayatını kolaylaştırmak içindi , hani yenilikler ömür yolunda kullanılan birer araçtı . İletişim çağında iletişimsizlik de neyin nesi öyleyse . Dostluklar sahte komşuluklar samimiyetsiz aileler dağılmış , hele vefa yok mu vefa , bir isim olarak albümlerde yerini almaya başlamış çoktan . Karar ver ufaklık var mı yok mu bu vefa dedikleri hazine bizim hayat kuyumcusunda . Yazılanlarla yazılmak istenenler büyük bir savaş halinde şimdi . Baltalanmış ağaç yaralı gövdesiyle ne kadar yaşayabilir ki hem yaşasa da buna yaşamak mı denir .
Doktor hastanın raporunu yazmış ; sevgi yaralı , saygı can çekişiyor , samimiyeti çoktan kaybettik , vefa bitkisel hayatta . Reçeteyi yazmaya elim varmıyor ama yaşasa da hastadan pek umudum yok , ha yine de Allah’tan ümit kesilmez varın gerisini siz düşünün !
Eee ne yapacağız öyleyse ilk adımı biz atsak olmaz mı , bütün inancımızla ayağa kaldırsak hastayı sadece karşılıksız hoşgörü ve ümitle besleyerek .
Denemekten ne çıkar haydi sarılın lisanın en tatlısına gönül teline birlikte söyletelim sevda türkümüzü . Çıkmadık candan ümit kesilir mi , vefasız bu hayat bir gün çekilir mi !
Kadim dostlukların Anadolu’sunda açtıysak bu gözleri hayata azınlıkta da olsak kaldıracağız vefayı hep birlikte ayağa .
ulaşmak kolay oldukca kıymet kaybetti. çok haklı bir yazı. kutlarım sevgili Sibel Çakcak