Değil insan!
Sanki,
Hâşâ Yaratan!
Sanki,
Allah,
Kendisi için yaratmış!
“İnsan!” denen;
Ne büyük bir canavar,
Ne büyük bir düşman!
Böyle düşünmekten,
Alamıyor kendini insân!
El-Amân!
El-Amân!
Yaratılan insan;
Yaratan’a karşı!
Ne de yaman!
x
Asıl Rahmân olan,
Allah’tan değil;
Haddini bilmez;
Âsî, câhil insan;
Allah’a karşı;
Ne de yaman!
El amân!
El amân!
Ya Rabbî!
Sana sığındım,
Diyerek:
x
“Ancak Sen’sin;
Sâhib-i dermân,
Sâhib-i zamân,
Sâhib-i mekân,
Herşeye rağmen;
Sâhib-i insân.
Sen’sin Sen;
Ey Ulu Yaratan!
Var mı senden başka,
Varlığa senin gibi,
Yaraşan?”