İrem beni şaşırttı

24 Ağustos 2013, 11:38

Çok sevdiğim bir arkadaşımın kızı İrem Güney, geçen haftaki ‘yaşlılık’ ile yazdığım yazıyı okuduğunu ve çok beğendiğini söyleyince, şaşırdım.

İrem henüz 12 yaşında, yaş be yaş büyümesine tanık oldum, boynuma sarılıp, ‘Teyzeciğim yazılarını okudum en çok yaşlılık yazısını sevdim, en güzel yeri de insanın ruhunu genç hissetme bölümü” dediğinde şoke oldum.

Şimdiki çocuklar gerçekten harika...

Bazı yetişkinlerin bile anlamakta ve katılmakta zorlandığı bu düşünce onu nasıl etkiledi, bilemiyorum. Şimdiki çocuklar harika ve iyi yetiştirilirse daha da harika olacaklar, o kesin...

Biz çocukları çok önemsiyor gibi yapıp önemsemiyor muyuz acaba?..

Çocuk dedik de, ülkemizde genelde, kocasını sevmeyen kadın, kendisine arkadaş olsun diye çocuk doğuruyor. Bazısı ‘çocuğu yok’ demesinler diye bazısı da ‘yaşlandığım zaman bana baksın’ diye…

Hayal kırıklığına uğramış, hayatta umduğunu bulamamış kimseler, hayallerini gerçekleştirmek için çocuğu kullanıyor gibi. “Benim yapamadığımı çocuğum yapacak, benim olamadığımı çocuğum olacak” düşüncesi hakim.

Burada hata, çocuklarımızın bizi nasıl mutlu edeceklerini düşünmemiz ancak onları nasıl mutlu edeceğimizi hiç düşünmemek… Çocuğa istesin veya istemesin, sevsin veya sevmesin, bir sürü şey öğretiliyor “Ne harika çocuğu var” desinler diye!

Sonuç; çocuklar ihtiras kurbanı oluyor… Biliyoruz ki, bazı kayıpların telafisi yok, çocuklar da hata ve kayba uğramaması gereken varlıklar.

Sözün özü; söz bitmedi haftaya, ‘çocuklarınızla asla arkadaş olmayın’