Bu yazım pes etmeyen, azimle hayata sarılan kadınların sesi olsun.!
Kadın olmak hiç bir zaman eziklik yada aciziyet değildir.
Kadın isterse neleri başarabileceğini bizzat kendim yaşayarak öğrendim, umarım bu hikayem tüm kadınlara da örnek olur..
“Benim çocukluk hayallerimde okuyup faydalı bir meslek sahibi olmak vardı, öğretmenimi çok seviyordum, o bana insanlığı, dürüst olmayı, kimsenin hakkını gaspetmemeyı ve hakkımı savunmayı öğretti..
Anne babamı, çok uğraşmasına rağmen, beni ortaokula göndermeye ikna edemedi ama onun dürüstlüğü ve güclü duruşu benim hayatıma ışık olmuştu..
MUZAFFER BAKA
Benim çok değerli öğretmenim, binlerce insana ışık olmuştur, Rabbim uzun ömürler versin..
Diğer arkadaşlarım gibi benimde kaderim erkenden evlendirilmek oldu, ne acıdırki; o dönemlerde 17 yaş evde kalmışlık sayılıyordu.
18 yaşımda anne olmuştum.!
Okuma hayalim içimi acıtan derin bir yara gibiydi ama artık anneydim ve ilk önceliğim çocuklarımdı, onları mutlaka okutmalıydım..
Hayat benim için çok kolay olmadı, cehalet öyle sarmıştı ki etrafı bazen boğulacak gibi oluyordum ama pes etmek yok dedim kendime, pes etmek yok.!
Çalısma hayatına başladığimda artık dahada güçlüydüm ve çocuklarımı eşime destek vererek okutabilecektim..
Yıllar zorda olsa çabuk geçti, çocuklarım üniversiteye başladı ve bende 37 yaşındaydım, artık kendi hayalimin peşinden gitmenin zamanı geldi dedim ve açıköğretimden ortaokula başladım..
Bu saatten sonra ne olacaksın sözlerine hiç aldırmadım, ben okumak istiyordum hemde çok ve ortaokulu bitirip liseye basladım, bu arada İngilizce ve diğer kurslarada devam ettim, üstelik aşçıydım ve uzun saatler çalışıyordum..
Lise bitmeden üniversite sınavına girdim, belki gençler gibi ders alma imkanım olmadı ama denemeliydim..
Üniversite sınavım açıklandıgında lise diplomamı aldım, o günü hiç unutmuyorum belki hayatım boyunca o mululuğu hiç tatmamıştım ve istediğimden fazla puan almıştım, hemen tercihimi yaptım..
Belki iki yıllık önlisans okuyabilirim derken, 4 yıllık lisans programına yerleştim.
Şuan İstanbul Üniversitesi (açıköğretim) Sosyoloji 4.sınıf, Anadolu üniversitesi Adalet 2.sınıf öğrencisiyim.
Ayrıca Gebze Teknik Üniversitesinden Pedegojik Formasyon eğitimi aldım ve yarım dönem rehberlik bölümünde stajer öğretmenlik yaptım.
Birkaç yerel gazetede de köşe yazısı yazıyorum, yazmayı seviyorum.
Okulum bitince insanlara ve özellikle kadınlarımıza faydalı olabilmek adına, Aile danışmanlığı ofisi açmak istiyorum, sırf benim gibi okutulmayan kızlarımıza ve kadınlarımıza ışık ve yol gösterici olabilmek için, umarım bu hayalim gerçek olur..
Bu arada kadın olarak maruz kaldıgım sorunlarımda oldu, hâla da var ama bunlar beni hiç yıldırmadı ve bundan sonra da yıldırmayacak, Rabbim izin verirse, kadınların sesi olup kendimi insanlıga faydalı olmaya adayacağım..
En kısa zamanda ilk şiir kitabımi ve kişisel gelisımle ilgili yazmaya başladığim kitabımı da bastırmak istiyorum.
Hayat herkese eşit şartlar sunmuyor ama istersek neleri başarabileceğimizi, zor ve dikenli yollardan geçerek de olsa başarabileceğimizi kısaca anlatmak istedim..”
Kadınlar üretkendir, genis düşünür ve hedefe en kısa yoldan varabilmek için çareler bulur..
Yeterki yanında onu destekleyen bir eşi, babası, yada çocukları olsun..
Kadınlara baskı uygulandığında tüm bu özelliklerini kaybeder..
Biz kadınların sokakta daha rahat, başını eğmeden ve tacize uğramadan yürüyebilmesi için, mutlaka okumalı ve haklarını öğrenmesi gerekir..
Eğitim hakları elinden alınsa bile pes etmemeleri ve hayat mücadelesini daha kolay yenebilmesi için çesitli kurslara başvurarak kendilerini geliştirebilirler.
Belki bu yazımı okuyan hanım arkadaşlarım diyebilir “benim bunları yapmam çok zor çünkü baskıcı bir eşim var” bu durumda en azından kendi çocuklarımıza bunu yaşatmamak adına, aile yapımızı zedelemeden, özellikle erkek çocuklarımıza, Kadına saygıyı sevgiyi öğretebiliriz, sadece bugünü değil geleceğide bu kör zihniyetlerden kurtarabiliriz.
Tüm kadınlarımıza sevgiler ve Kadına değer veren onları incitmeyen erkeklere de saygılarımı sunuyorum.
Kocaeli Kadın Yazarlar Gurubu